Vilanelo aux soneto?

Mi partoprenis debaton, kiu adresis la demandon: Kia formo pli tauxgas por esprimi pasion: vilanelo aux soneto.

Mia vocxdono subtenis la vilanelon. La debato estas en la angla, sed se iu interesigxas legi: http://www.helium.com/items/1626459-villanelle-form

Dio, denove sxi versacxas!

Cxu eble la unua poemeto, kiu uzas la vorton "kalkultabeloj"? :)  

Grizo

Pluvas. Tial la valo,
kiel dum regno de Reĝo Karbo,
grizas. Hodiaŭ severas
la montoj, premas ĝis l’anim’ anhelas.  

Ne pro pluvo sole,
grizas la koro de l’ valpopolo.
Difinas sorton nuban
povro, senlaboreco, dubo.

En fora urbo angla,
griza burokratar’ sensanga
kalkultabelojn sternas.
Fermas. Vetoas. Esperon ekstermas.

Drako ruĝa, eksonu!
Veku nin el la griza nuno,
ke ekestu el arda kreo
Kimrio bunta, Kimrio libera!

Pardonu min

Pardonu min. Mi longe neglektis blogumi kaj sekvi viajn blogojn. La vivo malsimplas. Kiel vi sendube suspektas, mia muzo forlasis min jam delonge. Tamen, mi havas nun kelkajn versojn por vi. Se iu volas kritiki el teknika vidpunkto, bonvenon, sed mi petas, softe, softe.....

Pli ol jardekon vivis ni dise,
mi mezlande, li en la nordo.
En hoteloj sennombraj ni flustris komplice
nian sopiron al kuna vivordo.

Tempo pasis – helike – sed pasis.
Libera denove, al kimra valo
mi fuĝis, dometon aĉetis, aŭdacis
kredadi, ke estos ni fine paro.

Li venis. Ĉu realas la revo?
Malsamas li iel. Sabliĝas la roko,
kiu subtenis min dum malespero.
Anstataŭ promesoj, nun regas mensogo.

Dio! Pugnofrapo. Kontuzoj. Doloro.
Ne plu! Lasu! Lasu, mi petas!
Amo pasinta fariĝas angoro.
Kion mi faris? Kial mi pekas?

Dio, pro kio mi tion meritas?
Lian koron regas nova amatino.
Viron iam noblan al perdo incitas
la senhonta, senkora Damo Ĝino.

Kimrio

Dum jardekoj mi tre ŝatis Kimrion pro ĝia beleco. Translokiĝinte auntaŭ unu jaro al Treorci, mi trovis ne nur landobelon, sed ankaŭ popolon amikan kaj bonkoran, kiu fieras pri siaj nacio kaj kulturo. Plie, tamen, mi spertis kvazaŭ mistikan konekton al Kimrio. Mi, kiu neniam kredis, ke mi apartenas al iu lando, sentis min adoptita de Kimrio, kaj finfine trovis hejmon spiritan kaj konkretan, kiun mi serĉis la tutan vivon.

La unuan fojon, kiam mi ĉeestis koncerton en la loka Parc a'r Dar teatro kaj koncertofine aŭdis la tutan aŭskultantaron kanti la kimran himnon, mi estis ĝislarme emociigita. Kaj mi decidis, ke eĉ kvankam mi ne estas kimro pro genoj, mi povas esti kimro pro la amo, kiun mi sentas al la lando. Tial mi lernas la kimran kaj provas eduki min pri la kimra historio. Mi ne estas "natura" patrioto, kaj la frenezoj de malmodera naciismo naŭzigas min. Gravas al mi, ke Kimrio ne provas esti dominanta nacio. Kimroj simple volas havi la eblecon konservi sian lingvon kaj plejriĉigi sian kulturon.

Mi aŭdacas proponi Esperantan tradukon de la kimra himno, ĉar tiu, kiun mi trovis rete ne kontentigas min. Nu, ankaŭ la mia ne plene kontentigas :

En la kimra:
Mae hen wlad fy nhadau yn annwyl i mi
Gwlad beirdd a chantorion, enwogion o fri.
Ei gwrol ryfelwyr gwladgarwyr tra mad
Dros ryddid collasant eu gwaed.

Gwlad! gwlad! Pleidiol wyf i'm gwlad
Tra môr yn fur
I'r bur hoff bau
O bydded i'r heniaith barhau.

En Esperanto:
Land’ olda, prapatra ja karas al mi,
de bardoj, kantistoj, renomaj laŭ sci’.
Ĝiaj bravaj luktantoj, pro landama sort’
Liberon alstrebis per mort'.

Land’! land’! Ĵuras mi al mia land’
Dum en mara ŝirmad',
Restas lando de l’ kor’
Kimra lingvo pli daŭros en flor’

Hieraŭ mi partoprenis paradon en Kardifo por festi la tagon de Sankta Davido, la patrono de Kimrio. Oni serĉis dudek volontulojn por porti flagojn en la parado kaj mi tuj profitis el la okazo. Jen mi atendante la komencon de la parado (estis ankaŭ la unua fojo, kiam mi povis kanti la himnon meze de homamaso, kion mi ege ĝuis!)


Kaj jen la estonto de Kimrio:

Kaj tamen....

Foje mi revis pri reven’
al verva vers’ kaj verda mor’.
Pikis min anticip’, sed jen
langvoris plumo, ĉar la kor’
profundas tro por simpla kant’.
Dum vortoj vakis en mallum’.
mi, provizora kabeant’,
tiamen strebis el la nun’.

For memkompato, for riproĉoj!
Amo min vokas kaj destino.
Eksonas novaj verdaj voĉoj -
ne gravas ĉi ekspoetino.
Tamen, solene mi promesos:
mi Esperanton ne forgesos.

(Verkita en 2004, kiam mi hazarde trovis artikolon pri Krys Ungar en Vikipedio kaj volis aldoni al ĝi. De tiam, mi nomo kaj mia loĝloko denove ŝanĝiĝis!)

Por komenci

Longe jam mi eksiligxis de Esperantujo pro diversaj kialoj. Nun mi emas iomete reiniri en la verdan mondon. Kiom laboro permesos, mi esperas tie-cxi retrovi iomete de mia antuaxa vortofacileco.

Se iu povas instrui min pri kiel uzi E-literojn en tiu blogo, mi estos tre dankema (sed se temas pri komplika kompjutoro-sorcxado, diru al mi kiom eble plej simple!)

Aktuale, mi logxas en la bela kimra Rhondda Fawr, en eks-minista dometo, montoflanke, de kie mi povas vidi la tegmentojn de Treorci kaj Cwm Parc kaj la Bwlch-monton.



Mi laboras hejme kiel tradukisto en la medicina kaj proksimaj fakoj, tradukante el la pola, serba, kroata, slovena, franca, german kaj hispana en la anglan. Kia ironio por Esperantisto, cxu ne? Tamen ja estis Esperanto, kiu ebligis al mi kompreni la strukturon de lingvoj tiome, ke mi povas tiel gajni la panon.