Kaj tamen....

Foje mi revis pri reven’
al verva vers’ kaj verda mor’.
Pikis min anticip’, sed jen
langvoris plumo, ĉar la kor’
profundas tro por simpla kant’.
Dum vortoj vakis en mallum’.
mi, provizora kabeant’,
tiamen strebis el la nun’.

For memkompato, for riproĉoj!
Amo min vokas kaj destino.
Eksonas novaj verdaj voĉoj -
ne gravas ĉi ekspoetino.
Tamen, solene mi promesos:
mi Esperanton ne forgesos.

(Verkita en 2004, kiam mi hazarde trovis artikolon pri Krys Ungar en Vikipedio kaj volis aldoni al ĝi. De tiam, mi nomo kaj mia loĝloko denove ŝanĝiĝis!)

Por komenci

Longe jam mi eksiligxis de Esperantujo pro diversaj kialoj. Nun mi emas iomete reiniri en la verdan mondon. Kiom laboro permesos, mi esperas tie-cxi retrovi iomete de mia antuaxa vortofacileco.

Se iu povas instrui min pri kiel uzi E-literojn en tiu blogo, mi estos tre dankema (sed se temas pri komplika kompjutoro-sorcxado, diru al mi kiom eble plej simple!)

Aktuale, mi logxas en la bela kimra Rhondda Fawr, en eks-minista dometo, montoflanke, de kie mi povas vidi la tegmentojn de Treorci kaj Cwm Parc kaj la Bwlch-monton.



Mi laboras hejme kiel tradukisto en la medicina kaj proksimaj fakoj, tradukante el la pola, serba, kroata, slovena, franca, german kaj hispana en la anglan. Kia ironio por Esperantisto, cxu ne? Tamen ja estis Esperanto, kiu ebligis al mi kompreni la strukturon de lingvoj tiome, ke mi povas tiel gajni la panon.